Życiorys

Życie i działalność Ireny Sendlerowej

Irena Sendlerowa z domu Krzyżanowska  urodziła się w Warszawie 15 lutego 1910 r.  w kochającej się i otwartej na potrzeby drugiego człowieka rodzinie. Jej ojciec był lekarzem, który leczył chorych niezależnie od religii, narodowości czy statusu społecznego. To od niego, jako mała dziewczynka, nauczyła się, iż w życiu należy bezwarunkowo udzielać pomocy potrzebującym.

Po zdaniu matury Irena rozpoczęła studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Po dwóch latach przeniosła się na polonistykę, którą ukończyła w 1939 r. W czasie studiów odważnie występowała przeciwko wszelkim przejawom niesprawiedliwości społecznej. Pracowała w Sekcji Pomocy Matce i Dziecku przy Obywatelskim Komitecie Pomocy Społecznej, była opiekunką środowiskową w Wydziale Opieki Społecznej Zarządu Miasta Warszawy. Po rozpoczęciu II wojny światowej angażowała się w  akcje niesienia pomocy cywilnym uciekinierom i żołnierzom wracającym z obozów jenieckich. Zaczęła pomagać Żydom  przed utworzeniem getta warszawskiego. W grudniu 1942 r. nawiązała współpracę z konspiracyjną organizacją Żegota. Została kierownikiem referatu dziecięcego. Wraz z grupą współpracowników zorganizowała akcję wyprowadzania z getta dzieci pochodzenia żydowskiego i umieszczania ich w polskich rodzinach lub w klasztornych zakładach opiekuńczych. Uratowanie każdego dziecka wiązało się z ryzykiem utraty życia wielu osób. Uratowała ok. 2500 dzieci. W 1943 r. Irena Sendlerowa została aresztowana przez gestapo, była torturowana i skazana na śmierć. Żegota zdołała ją uratować, przekupując niemieckich strażników. Dalej prowadziła swoją działalność pod zmienionym nazwiskiem.  Po wojnie tworzyła domy sierot, powołała Ośrodek Opieki nad Matką i Dzieckiem, następnie wiele lat pracowała w szkolnictwie.  W 1965 r. została uhonorowana przez izraelski Instytut Yad Vashem medalem Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata. W 1983 r. zasadziła drzewko w Lesie Sprawiedliwych. W 1996 r. została odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, w  2001 r. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, a  w  2003 r. otrzymała Order Orła Białego. W 2006 i 2008 r. z inicjatywy ówczesnego prezydenta Lecha Kaczyńskiego zgłoszono kandydaturę Ireny Sendlerowej do Pokojowej Nagrody Nobla. W  2007 r.  została odznaczona Orderem Uśmiechu. Ostatnie lata życia spędziła w domu prowincjalnym Bonifratrów w Warszawie. Irena Sendlerowa zmarła 12 maja 2008 r. Przez całe swoje życie głosiła i realizowała zasadę, iż najważniejsze na świecie są: dobro i pomoc drugiemu człowiekowi.